متن آهنگ باز گشته از دلکش

امید جانم ز سفر بازآمد
شکر دهانم ز سفر بازامد
عزیز آن که بی خبر
به ناگهان رود سحر
چو ندارد دیگر دلبندی
به لبش ننشیند لبخندی
چو غنچه ی سپیده دم
شکفته شد لبم ز هم
که شنیدم یارم بازآمد
ز سفر غمخوارم بازآمد

همچنان ، که عاقبت
پس از همه شب بدمد سحر ، ناگهان
نگارِ من ، چنان مهِ نو آمد از سفر

همچنان ، که عاقبت
پس از همه شب بدمد سحر ، ناگهان
نگارِ من ، چنان مِه نو آمد از سفر

من هم ، پس از آن دوری
بعد از ، غم مهجوری
یک شاخه ی گل ،
بُردم به برش
یک شاخه ی گل ،
بُردم به برش

دیدم ، که نگارِ من
سرخوش ، ز کنار من
بگذشت و به بر
یارِ دگرش
بگذشت و به بر
یارِ دگرش

وای از آن گلی که دست من بود
خموش و یک جهان سخن بود
خموش و یک جهان سخن بود
گل ، که شهره شد به بی وفایی
زِ دیدن چنین جدایی

متن آهنگ باز گشته از دلکش

امید جانم ز سفر بازآمد
شکر دهانم ز سفر بازآمد

عزیز آن که بی خبر
به ناگهان رود سفر،
چو ندارد دیگر دلبندی
به لبش ننشیند لبخندی

چو غنچه‌ی سپیده دم
شکفته شد لبم ز هم
که شنیدم یارم بازآمد
ز سفر غمخوارم بازآمد

هم‌چنان که عاقبت
پس از همه شب بدمد سحر،
ناگهان نگار من
چنان مه نو آمد از سفر

من هم، پس از آن دوری
بعد از غم مهجوری
یک شاخه‌ی گل بردم به برش

دیدم که نگار من
سرخوش ز کنار من
بگذشت و به بر، یار دگرش


وای، از آن گلی که دست من بود
خموش و یک جهان سخن بود

گل که شهره شد به بی‌وفایی
ز دیدن چنین جدایی
ز غصه پاره پیرهن بود