متن آهنگ بی خداحافظی از رضا صادقی

نپرس اهل کجا بود و تو بغض هنجرش کی بود
مهم اینه که اهلی بود زمینی بود و خاکی بود
کسی که دل به غربت زد تا بغضش موندنی باشه
تابه دنیا بفهمونه نمی خواد خوندنی باشه
پریدن سخته تا وقتی تودست آدما سنگه اگر هم دونه میپاشن یه جای کار می لنگه
تا وقتی روبروشونی رفیق و یار و هم دردن سرت رو برنگردون که عجیب این قوم نامردن
دلم محتاج مرحم نیست که از بی دردی می ترسه
برای گفتن از عشق هنوزم تنگ این عرصه
سلام گرممو اینجا ندادن پاسخی هرگز
چه دردیه این ناجوون مردی میرم من
بی خداحافظ
پریدن سخته تا وقتی تودست آدما سنگه اگر هم دونه میپاشن یه جای کار می لنگه
تا وقتی روبروشونی رفیق و یار و هم دردن سرت رو برنگردون که عجیب این قوم نامردن

متن آهنگ بی خداحافظی از رضا صادقی

نپرس اهل کجا بود و تو بغض هنجرش کی بود
مهم اینه که اهلی بود زمینی بود و خاکی بود
کسی که دل به غربت زد تا بغضش موندنی باشه
تابه دنیا بفهمونه نمی خواد خوندنی باشه
پریدن سخته تا وقتی تودست آدما سنگه اگر هم دونه میپاشن یه جای کار می لنگه
تا وقتی روبروشونی رفیق و یار و هم دردن سرت رو برنگردون که عجیب این قوم نامردن
دلم محتاج مرحم نیست که از بی دردی می ترسه
برای گفتن از عشق هنوزم تنگ این عرصه
سلام گرممو اینجا ندادن پاسخی هرگز
چه دردیه این ناجوون مردی میرم من
بی خداحافظ
پریدن سخته تا وقتی تودست آدما سنگه اگر هم دونه میپاشن یه جای کار می لنگه
تا وقتی روبروشونی رفیق و یار و هم دردن سرت رو برنگردون که عجیب این قوم نامردن