متن آهنگ بی همزبان از محمدرضا شجریان

ﻫﺮ ﺩﻣﻲ ﭼﻮﻥ ﻧﻲ، ﺍﺯ ﺩﻝ ﻧﺎﻻﻥ، ﺷﻜﻮﻫﻬﺎ ﺩﺍﺭﻡ

ﺭﻭﻱ ﺩﻝ ﻫﺮ ﺷﺐ، ﺗﺎ ﺳﺤﺮﮔﺎﻫﺎﻥ، ﺑﺎ ﺧﺪﺍ ﺩﺍﺭﻡ

ﻫﺮ ﻧﻔﺲ ﺁﻫﻲ ﺍﺳﺖ، ﻛﺰ ﺩﻝ ﺧﻮﻧﻴﻦ

ﻟﺤﻈﻬﻬﺎﻱ ﻋﻤﺮ ﺑﻴﺴﺎﻣﺎﻥ، ﻣﻴﺮﻭﺩ ﺳﻨﮕﻴﻦ

ﺍﺷﻚ ﺧﻮﻧﺂﻟﻮﺩ ﻣﻦ ﺩﺍﻣﺎﻥ، ﻣﻴﻜﻨﺪ ﺭﻧﮕﻴﻦ

ﺑﻪ ﺳﻜﻮﺕ ﺳﺮﺩ ﺯﻣﺎﻥ، ﺑﻪ ﺧﺰﺍﻥ ﺯﺭﺩ ﺯﻣﺎﻥ ﻧﻪ

ﺯﻣﺎﻥ ﺭﺍ ﺩﺭﺩ ﻛﺴﻲ، ﻧﻪ ﻛﺴﻲ ﺭﺍ ﺩﺭﺩ ﺯﻣﺎﻥ

ﺑﻬﺎﺭ ﻣﺮﺩﻣﻴﻬﺎ ﺩﻱ ﺷﺪ ﺯﻣﺎﻥ ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﻲ ﻃﻲ ﺷﺪ

ﺁﻩ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺩﻣﺴﺮﺩﻳﻬﺎ ﺧﺪﺍﻳﺎ

ﻧﻪ ﺍﻣﻴﺪﻱ ﺩﺭ ﺩﻝ ﻣﻦ، ﻛﻪ ﮔﺸﺎﻳﺪ ﻣﺸﻜﻞ ﻣﻦ

ﻧﻪ ﻓﺮﻭﻍ ﺭﻭﻱ ﻣﻬﻲ، ﻛﻪ ﻓﺮﻭﺯﺩ ﻣﺤﻔﻞ ﻣﻦ

ﻧﻪ ﻫﻤﺰﺑﺎﻥ ﺩﺭﺩﺁﮔﺎﻫﻲ ﻛﻪ ﻧﺎﻟﻬﺎﻱ ﺧﻮﺭﺩ ﺑﺎ ﺁﻫﻲ

ﺩﺍﺩ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺑﻴﺪﺭﺩﻳﻬﺎ ﺧﺪﺍﻳﺎ

ﻧﻪ ﺻﻔﺎﻳﻲ ﺯ ﺩﻣﺴﺎﺯﻱ ﺑﻪ ﺟﺎﻡ ﻣﻲ ﻛﻪ ﮔﺮﺩ

ﻏﻢ ﺯ ﺩﻝ ﺷﻮﻳﺪ

ﻛﻪ ﺑﮕﻮﻳﻢ ﺭﺍﺯ ﭘﻨﻬﺎﻥ ﻛﻪ ﭼﻪ ﺩﺭﺩﻱ ﺩﺍﺭﻡ ﺑﺮ

ﺟﺎﻥ ﻭﺍﻱ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺑﻴﻬﻤﺮﺍﺯﻱ ﺧﺪﺍﻳﺎ

ﻭﻩ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺣﺴﺮﺕ ﻋﻤﺮ ﮔﺮﺍﻣﻲ ﺳﺮ ﺷﺪ

ﻫﻤﭽﻮ ﺷﺮﺍﺭﻱ ﺍﺯ ﺩﻝ ﺁﺫﺭ ﺑﺮ ﺷﺪ ﻭ ﺧﺎﻛﺴﺘﺮ ﺷﺪ

ﻳﻚ ﻧﻔﺲ ﺯﺩ ﻭ ﻫﺪﺭ ﺷﺪ، ﺭﻭﺯﮔﺎﺭ ﻣﻦ ﺑﻪ ﺳﺮ

ﺷﺪ

ﭼﻨﮕﻲ ﻋﺸﻘﻢ ﺭﺍﻩ ﺟﻨﻮﻥ ﺯﺩ ﻣﺮﺩﻡ ﭼﺸﻤﻢ ﺟﺎﻣﻪ

ﺑﻪ ﺧﻮﻥ ﺯﺩ؛ ﻳﺎﺭﺍ

ﺩﻝ ﻧﻬﻢ ﺯ ﺑﻴﺸﻜﻴﺒﻲ ﺑﺎ ﻓﺴﻮﻥ ﺧﻮﺩ

ﻓﺮﻳﺒﻲ

ﭼﻪ ﻓﺴﻮﻥ ﻧﺎﻓﺮﺟﺎﻣﻲ ﺑﻪ ﺍﻣﻴﺪ ﺑﻲ ﺍﻧﺠﺎﻣﻲ

ﻭﺍﻱ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺍﻓﺴﻮﻧﺴﺎﺯﻱ ﺧﺪﺍﻳﺎ