متن آهنگ تهران از سینا شیخی

بیا تهران رفیقی کن منم مثل خودت، رویام

پر از کوه های "شمرون"ه، منم مثل خودت آقام

منم جنتلمنم مثل چراغ سبز "جهان کودک"

مث "میدون آزادی"ت دلم خونه ولی سرپام

مث "شوش"م که بیدارم یه نفرینی کج و بیمار

سرم رو گردنم لقه، به لب ماسیده این سیگار

مث "همت" ترافیکم شلوغم بی کس و تبدار

"فلسطین"م، پر از سنگم، پر از ظلمم، پر از معمار

مث "چمران" میون دست باقی خسته و مواج

مث تی بگ به زیر "پارک وی" بردار چون حلاج

مث "دوران" ندارم هیچ میدونی، سرم بی تاج

مث "سرو"ت که بالاتر ولی ارزون تره از "کاج"

بیا تهران رفیقی کن، منم مثل خودت رویام

پره از آدمای غرق، منم بالاتر از دریام

منم یک پارچه خانمم، به سر چادر سیاهم بور

"اوین"م خونمون "تجریش"، چقدر نزدیک همینقد دور

مث آسفالت "آفریقا"ت، لگد مالم از عیاشی

سفال کهنه ی خامم تو این "شیراز" پر کاشی

در زشت قفس بازه ولی از ته زده مثل

عقاب "پارک ملت" بالمو صیادک ناشی

مث "صدر"م، گمم، اما امید من نمیمیره

اگه حتی بشه صد سال، میگردم که پیداشی