دانلود آهنگ خونه از صادق
متن آهنگ خونه از صادق
♬♬♬
چه حس خوبیه توی بارون قدم زدن
دوست دارم هیچی از قانون بلد نشم
انگاری چشات شده جادو از اولم
بذار که خدارو به چشات قسم ندم
آینه با مرگ رنگ جون میگیره با طلوع
همیشه آخره خط از شروعه تا شروع
هواتو دارم من از طلوعه خواب
پس هوای من باش نه عکس توی قاب
نگرانه من نباش آرومم این روزا
اسیره برزخه خیابونم این روزا
بانو من این روزا خط خطی ام انگار
شرابه تلخه مرگو بستری از اجبار
حالمو بپرس از پرسه هایه نصفه شبم
از این مردمایی که اجالتاً مثل منن
با پنجره زار زدن خوابه شب ُ دار زدن
سوزوندن بالشونو اما بازم بال زدن
تو خودت میدونی من دور نیستم چوب نیستم میبینم
که کله حرفه پشته اون نیش خند پوچ نیستیم بی کینم
بهم بگو از اینجا از صعوده اونجا از نگاه مردم این غروره بیجا
منم یه سرباز که سرباز که زندگی رو
تو غرقه پرواز اون پر باز که سمته بیرون
بی پروا بی غم با دریای فکرم
تو چنگال فردام سنگین پلکم
باز باران با ترانه گند زدش به کفشام
باز قلبن دوست دارم شبنم ُ رو برگا
گفتی این روزگار دستمونو رو کرده
یه روزی تقدیر تو فصل خوبش میگنده
هوای بارونی من خدای حس خوب
نمیدونم چی شد چشات به دریا دل سپرد
به داره بیداری محکومم بیداری
من سکوت ُ داد زدم تو خدایه انکاری
خونمو حس کردم با نگام لایه چهارتا دیوار
این همه کابوس از ترس خواب انگاری
سیگارو من کوچه های شب زده
دوباره خونه با کابوسای یخ زده
تقصیره خنده هام ُ به عقل مست من نده
میدونی که خاک شدم تو این روزایه مسخره
کلاغه من میخواد بره به یه جایه دور
داستان ُ مترسک ُ مزرعه افسانه بود
تو بودی با چشمات خدا دنیارو آفرید
میدوزه با نگات آسمون ُ با زمین
تو خودت میدونی من دور نیستم
چوب نیستم میبینم
که کله حرفه پشته اون نیش خند
پوچ نیستیم بی کینم
بهم بگو از اینجا از صعوده اونجا
از نگاه مردم این غروره بیجا
منم یه سرباز که سرباز که زندگی رو
تو غرق پرواز اون پر باز که سمت بیرون
بی پروا بی غم با دریای فکرم
تو چنگال فردام سنگین پلکم
باز باران با ترانه گند زدش به کفشام
باز قلبن دوست دارم شبنما رو برگا
گفتی این روزگار دستمونو رو کرده
یه روزی تقدیر تو فصل خوبش میگنده
هوای بارونی من خدای حس خوب
نمیدونم چی شد چشات به دریا دل سپرد
به داره بیداری محکومم بیداری
من سکوت ُ داد زدم تو خدایه انکاری
خونمو حس کردم با نگام لایه چهارتا دیوار
این همه کابوس از ترس خواب انگاری
سیگارو من کوچه های شب زده
دوباره خونه با کابوسای یخ زده
تقصیره خنده هام ُ به عقل مست من نده
میدونی که خاک شدم تو این روزایه مسخره
کلاغه من میخواد بره به یه جایه دور
داستان ُ مترسک ُ مزرعه افسانه بود
تو بودی با چشمات خدا دنیارو آفرید
میدوزه با نگات آسمون ُ با زمین
تو خودت میدونی من دور نیستم
چوب نیستم میبینم
که کله حرفه پشته اون نیش خند
پوچ نیستیم بی کینم
بهم بگو از اینجا از صعوده اونجا
از نگاه مردم این غروره بیجا
منم یه سرباز که سرباز که زندگی رو
تو غرق پرواز اون پر باز که سمت بیرون
بی پروا بی غم با دریای فکرم
تو چنگال فردام سنگین پلکم
باز باران با ترانه گند زدش به کفشام
باز قلبن دوست دارم شبنما رو برگا
♬♬♬