متن آهنگ روزگار از لیلا فروهر

یه روزگار یه وقتی، نه غصه بود نه سختی
میشد نشست تو آفتاب، در سایهٔ درختی
میشد نوازشی کرد، ز عشق ستایشی کرد
حتی میشد با دشمن، دوستانه سازشی کرد
نوش نوش باده‌مون بود، شعر و ترانه‌مون بود
زندگی رو می‌ساختیم، هر جور اراده‌مون بود
شاه و پیاده‌مون بود، ناز و افاده‌مون بود
زندگی رو می‌ساختیم، هر جور اراده‌مون بود

یه روزگار یه وقتی، نه غصه بود نه سختی
میشد نشست تو آفتاب، در سایهٔ درختی
میشد نوازشی کرد، ز عشق ستایشی کرد
حتی میشد با دشمن، دوستانه سازشی کرد

بهار رفت و خزون شد، قحطی سایه‌بون شد
فصل شکستن گل، به دست باغبون شد
به دست باغبون شد
در گذر دقایق، نه دریا موند نه قایق
نه قلب زندگی زد، برای قلب عاشق
در باغ پر شقایق، برای قلب عاشق
در باغ پر شقایق 

یه روزگار یه وقتی، نه غصه بود نه سختی
میشد نشست تو آفتاب، در سایهٔ درختی
میشد نوازشی کرد، ز عشق ستایشی کرد
حتی میشد با دشمن، دوستانه سازشی کرد
نوش نوش باده‌مون بود، شعر و ترانه‌مون بود
زندگی رو می‌ساختیم، هر جور اراده‌مون بود
شاه و پیاده‌مون بود، ناز و افاده‌مون بود
زندگی رو می‌ساختیم، هر جور اراده‌مون بود

یه روزگار یه وقتی، نه غصه بود نه سختی
میشد نشست تو آفتاب، در سایهٔ درختی
میشد نوازشی کرد، ز عشق ستایشی کرد
حتی میشد با دشمن، دوستانه سازشی کرد