متن آهنگ شب غم از افسانه

اومدم با صد امید، به دلم دادم نوید
که سپیده سر زده، شب غم به سر رسید
که سپیده سر زده، شب غم به سر رسید

به امیدی اومدم، که تو یار من باشی
اما باز چشمای من، تو رو با غریبه دید
اما باز چشمای من، تو رو با غریبه دید

فصل سبز عشقمون چه زود خزون شد
دل من تو سینه پیر و ناتوون شد
فصل سبز عشقمون چه زود خزون شد
دل من تو سینه پیر و ناتوون شد

من همونم که یه روز، شعر و شور تو بودم
واسه ظلمت شبات، کوه نور تو بودم، کوه نور تو بودم
چرا از یاد تو رفت، اون همه دلدادگی
من همونم که یه روز، سنگ صبور تو بودم، سنگ صبور تو بودم

فصل سبز عشقمون چه زود خزون شد
دل من تو سینه پیر و ناتوون شد
فصل سبز عشقمون چه زود خزون شد
دل من تو سینه پیر و ناتوون شد

گفته بودی عشقمون مثل بهاری دلنشینه
این محال که بهار دلنشین خزون ببینه
گفته بودی عشقمون مثل بهاری دلنشینه
این محال که بهار دلنشین خزون ببینه

با دروغای قشنگت، شبمو به صبح رسوندی
آتشی کرده به پا و ریشه ی منو سوزوندی، ریشه ی منو سوزوندی

فصل سبز عشقمون چه زود خزون شد
دل من تو سینه پیر و ناتوون شد
فصل سبز عشقمون چه زود خزون شد
دل من تو سینه پیر و ناتوون شد