متن آهنگ طلایه دار از حمید حامی

[ استاد بابک بیات ]

دلتنگی های ِ آدمی را باد ترانه ای میخواند

رویاهایش را آسمانِ پر ستاره نادیده می گیرد

و هر دانه ی ِ برفی به اشکی نریخته می ماند

[ حامی ]

ای بزرگِ موندنی خدانگهدار

ای طلایه دار روز خدانگهدار

رفتنت مرگ گذشته های ما نیست

ای حماسه ی هنوز خدانگهدار خدانگهدار

کوچه ی ما هنوزم بن بسته اما

دیگه تا رود بزرگ راهی نمونده

خونه این خونه ی ویرون خیلی وقته

که منو مارو به همدیگه رسونده

گرمیِ دست نوازشگرت ای کاش

بار دیگه مرهم زخمهای من شه

کاش بازم یه لحظه تو این ظهر تن سوز

سایه ی تو همه ی دنیای من شه

ای بزرگ موندنی خدانگهدار

ای طلایه دار روز خدانگهدار

تو که آخرین پناهِ گریه بودی

زیر آوار کدوم غصه شکستی

از دل غنچه ها خون فواره می زد

وقتی که تو باغ شب چله نشستی

سرنوشت عروسک قصتو این بار

به ضیافتِ یه خواب ابدی برد

نیستی و جغدا تو گوش هم می خونن

که پلنگ زخمی تو جنگل شب مرد

بی تو مثلِ قصه های نا تمومم

از منی که بی تو ویرون شده خستم

تنِ تو تنِ صمیمیِ تو نیستو

من مثه یه آینه تو خودم شکستم

ای بزرگ موندنی خدانگهدار

ای طلایه دار روز خدانگهدار