متن آهنگ قطعه 1 از احمد شاملو

یله

بر نازکای چمن

رها شده باشی

پا در خنکای شوخ چشمه ای

و زنجره

زنجیره ی بلورین صدایش را ببافد

در تجرد شب

واپسین وحشت جانت

ناآگاهی از سر نوشت ستاره باشد

غم سنگینت

تلخی ساقه ی علفی که به دندان می فشری

همچون حبابی نا پایدار

تصویر کامل گنبد آسمان باشی

و روئینه

به جادویی که اسفندیار

مسیر سوزان شهابی

خط رحیل به چشمت زند

و ایمن ترین کنج گمانت

به خیال سست یکی تلنگر

آبگینه ی عمرت

خاموش

در هم شکند.

متن آهنگ قطعه 1 از احمد شاملو

در نیست
راه نیست
شب نیست
ماه نیست
نه روز و
نه آفتاب,
ما
بیرون ِ زمان
ایستاده ایم
با دُشنه ی تلخی
در گُرده های مان.

هیچ کس
با هیچ کس
سخن نمی گوید
که خاموشی
به هزار زبان
در سخن است.

در مرده گانِ خویش
نظر می بندیم
با طرح ِ خنده یی,
و نوبتِ خود را انتظار می کشیم
بی هیچ
خنده یی!