متن آهنگ قطعه 3 از احمد شاملو

چه بی تابانه میخواهمت

ای دوریت آزمون تلخ زنده به گوری !


چه بی تابانه تو را طلب میکنم !

بر پشت سمندی

گویی نوزین

که قرارش نیست

و فاصله

تجربه ای بیهوده است

بوی پیراهنت اینجا

اکنون .

کوهها در فاصله سردند

دست در کوچه و بستر

حضور مانوس دست تو را میجوید

و به راه اندیشیدن

یاس را رج میزند

بی نجوای انگشتانت

فقط

و جهان از هر سلامی خالیست.

متن آهنگ قطعه 3 از احمد شاملو

شغالی
گَر
ماه بلند را دشنام گفت -
پیران شان مگر
نجات از بیماری را
تجویزی اینچنین فرموده بودند.
فرزانه در خیالِ خودی
اما
آن که به تندر
پارس می کند،
گمان مدار که به قانونِ بو علی
حتا
جنون را
نشانی از این آشکاره تر
به دست کرده باشند.