متن آهنگ قطعه 4 از عباس قادری

خداکنه بیایی تو این شب طلایی بشی چراغ خونم بپرسه آشنایی
خداکنه بیایی که مردم از جدایی به دیدنت از این غم بگیره دل رهایی
خاطره هات خوندنی لبات گل افشوندنی شعر چشای نازت مثل غزل خوندنی
خداکنه بیایی تو این شب طلایی بشی چراغ خونم بپرسه آشنایی
خداکنه بیایی که مردم از جدایی به دیدنت از این غم بگیره دل رهایی
مونده دو چشمام به در تا تو بیای از سفر ذل بزنم تو چشمات از تو بگیرم خبر
مونده دو چشمام به در تا تو بیای از سفر ذل بزنم تو چشمات از تو بگیرم خبر
خداکنه بیایی تو این شب طلایی بشی چراغ خونم بپرسه آشنایی
خداکنه بیایی که مردم از جدایی به دیدنت از این غم بگیره دل رهایی
بیاوو تا عبد پناه من باش یه شاخه گل تو وعده گاه من باش
تو گفتی ماه کی دیده بی ستاره من اون ستاره ام تو ماه من باش
تو مهربون بودی باهام همیشه تو مهربون بودی باهام همیشه
تو صبح این شب سیاه من باش
خداکنه بیایی تو این شب طلایی بشی چراغ خونم بپرسه آشنایی
خداکنه بیایی که مردم از جدایی به دیدنت از این غم بگیره دل رهایی
مونده دو چشمام به در تا تو بیای از سفر ذل بزنم تو چشمات از تو بگیرم خبر
مونده دو چشمام به در تا تو بیای از سفر ذل بزنم تو چشمات از تو بگیرم خبر
خداکنه بیایی تو این شب طلایی بشی چراغ خونم بپرسه آشنایی
خداکنه بیایی که مردم از جدایی به دیدنت از این غم بگیره دل رهایی