دانلود آهنگ پادگان از مهراب

متن آهنگ پادگان از مهراب

عع تو اینجایی اتفاقا داشتم دنبالت میگشتم

آره داداش اومدم بیرون یه هوا بخورم

خیلی خوبه پس خدمتتم تموم کردی ؟

آره دیگه خلاص شدم بالاخره دیگه باید کم کم آستین بالا بزنم

آره یادم بود داستانو ، ببین اینو بگیر

این دیگه چیه داداش

یه نامه فقط قبل اینکه بری دم خونشون این نامه رو بخون

خداحافظ

-----------------------------------

جرم من بگو چیه که سربازم

اینجا واسه خودم رویا میسازم

تقدیر میخواد بمونم تنها

منو برجکو فکر تو عشقت اونجا

حقم نبود منو دست خدا نسپار

تنها نرو بزار ببینمت واسه آخرین بار

حتی اگه یه دروغه بگو دوست دارم

یادت نره به پای عشق تو رفته دار و ندارم

اینجا کسی نمیسوزه دلش به حال دلی که

به پای تو سوخت توی این چند سال

با این دل خاکی چی کار کردی تو نامرد

کفشات گلی بودو قلب من واسش دستمال

خیلی راه رفتیم هر دومون اما فرقش این بود

من رو برجک تو توو کوچه های تهران

چشمای منتظر مادر پشت در نشسته

که زمان بگذره دوباره بیاد خونه مهراب

انصاف نیست اما قسمت ما این بود

از این لحظه به بعد کل خاطراتو خاک و غبار این شهر لعنتی نشست رو دلم

خوب دورش زدیا خاک کفشاتو هم پاک کن

میشه سیگاره فندکو فندک و اون عکسات

تیر ماشه تفنگ تو دستات

خیلی درده ببین که چی کشیده پدر

این لباستو واکردمو پوتینمو بستم

سربازم ولی با این پاهای بسته

سربازی که تو عروسی تو میرقصه

چقدر بهت گفتم دختر که این لذت کثیفه

واسه خوشیت منو فرستادی خدمت وظیفه

این سرباز سر باخت روی همین برجک

این سرباز مرد زیر شکنجه ی تفنگ

سر باخت زندگیش پر از زجه بودو

از مادرش به یاد داشت که بهش میگفت بجنگ

حقم نبود منو دست خدا نسپار

تنها نرو بزار ببینمت واسه آخرین بار

حتی اگه یه دروغه بگو دوست دارم

یادت نره به پای عشق تو رفته دار و ندارم

چشامو بستم سرم شبیه زخمامه

سربازم یه سرباز وظیفه

سلاحم یه خودکار یه کاغذ

دلخوشیم سیگاره واست آشنام غریبه

خداحافط نامه های لای دفتر

رو تیتر اول روزنامه چاپ کنید که رفتم

دیگه خداحافظ همه ی توهم و رویا

چیا کشید قلبم از تو توو این دنیا

چه شبایی که به یادت بیدار میموندمو

چه شعرایی که با گریه نوشتم تو دفتر

چه وقتایی که اجباری تنبیه میشدم

به یاد بل بل زبونیات کلاغ پر میرفتم

چه وقتایی که غرورم زیر پاهام له شد

چقدر به پایین تر از خودم گفتم مخلصتم

چقدر همه چقدر همه مسخرم میکردن

با خنده بهم میگفتن تو آش خوری گل پسر

به یاد تموم اشکایی که میریختم برات

به یاد دروغ گفتنا که میگفت عاشقمه

اینجا خیلیا لو میدن لو میدن بیخودی

تشویقش تکیه تنبیهش واسه همه

از وقتی زندگی پشت کرد به مهراب

که اون چشای لعنتیت کابوس من شد

از وقتی که تو هم بی حرمتم کردی

این اسلحه ی لعنتی ناموس من شد

حقم نبود منو دست خدا نسپار

تنها نرو بزار ببینمت واسه آخرین بار

حتی اگه یه دروغه بگو دوست دارم

یادت نره به پای عشق تو رفته دار و ندارم