متن آهنگ پریوش از بدیع زاده

پریوش تو با ما چه کردی ،
به افتلده چه غوغا کردی
نگویم به خدا ای بی دل ،
به دل ها تو چه سودا کردی
پریشان تو بُد حالِ ما ،
همه منقلب احوالِ ما
که شد آتـشِ دل تیز ،
چو پیمانه ی لبریز
آن گرفت دامن دلبر طنّاز ،
وین چکید آخر از دیده غماز
بر خود این حسن پاینده گرفتی ،
جای جانان گرفتی به شگفتی
گرچه چون فلک ،
نگشتی از گردشِ خود باز
عاقبت ، خموشی آمدت ،
زین همه آواز

دیدی آخر ای عدوی جان ،
هرچه بنگری در این جهان ،
طعمه ی زوال است
سرگذشت این نورسیدگان ،
همچو روزگار گذشتگان ،
وصفِ حال است

هر آنکه قدری ننهد بینایی را ،
گرفته دنبالِ دلِ شیدایی را
نبسته زین دوران طرفی ،
کشیده رسوایی را
نبوده جز این تقدیری ،
سران سودایی را
تاجِ گران سری ،
تختِ توانگری
هریک بندی است برپا تا چندیست ،
دنیاداران را ، چون یک لبخندیست

تو هرچه گویی جاهد ،
وصفِ روشنایی ،
کجا هدایت گردد نابینایی