متن آهنگ پیش درآمد از شهرام ناظری

به دو زلف یار دادم دل بیقرار خود را
چه کنم سیاه کردم همه روزگار خود را
شبی ار بدستم افتد سر زلف یار
همه مو به مو شمارم غم بیشمار خود را


فراق دوستانش باد و یاران
که ما را دور کرد از دوستداران
ندانستم که در پایان صحبت
چنین باشد وفای حقگزاران


بار فراق دوستان بسکه نشسته بردلم
می روم ونمی رود ناقه به زیر محملم
یار بیفکند شتر چون برسد به منزلی
باردلست همچنان ور به هزار منزلم

شعر : سعدی